Bu dünyaya bir gelen, ama tam gelendir Yunus.
Sevince tam seven, bilince tam bilendir Yunus.
Karşıt duyguların ateşinde tam piştiğinden,
nice sonra gülen, bir var ki tam gülendir Yunus.
Bozkırın kışında titredi, yazında kavruldu.
Yazgı rüzgarlarıyla ordan oraya savruldu.
Hiç kimsenin korkamadığı kadar korktu ölümden.
Ölümün gülümseyen yüzünü buldu, duruldu.
O şimdi bütün canların aklı, yüreğiydi.
Cihan cehennemini cennet yapa söz eriydi.
Öyle derinlere daldı, doruklara çıktı ki
insanla Tanrı'nın bir yeni buluşma yeriydi.
En uzak yıldıza uzanan elimizdir Yunus.
Yokluğa karşı afsunlayan dilimizdir Yunus.
Daha biz, daha kendimizdir o.... yüzyıllar boyu
en soylu, en güzel, en iyi halimizdir Yunus.
Kayıt Tarihi : 1.12.2005 02:20:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Turan Oflazoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/12/01/yunus-11.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!