Yun yıkan Şiiri - Ahmet Yüksel Şanlıer

[ iceri ]

Her ömrün sonunda bir ölüm varsa
Sana’ da bu ölüm, gelmez’ mi sandın
Hem gece hem gündüz sürdüğün sefa
Bitmeden sürer’ de, gider’ mi sandın.

xx

Gittiğin şu yolun, dünyanın yolu
Sanma’ ki gelmezdir, bu yolun sonu
Her yolun sonu var, unutma bunu
Bu yolun çarçabuk bitmez’ mi sandın.

xx

Şu dünya hanında, olsan’ da gülen
Ya yanar ya güler, haşmetle giden
Say’ki sen bir beysin, emirler veren
Beyleri sen bir gün, ölmez’mi sadın.

xx

Elinde bir kıl torban düşmüssün yola
Kim yolce kim hancı, bilmem ki orda
Sen sefa sürmekten, kaldığın handa
Ufkunda hiç güneş, batmaz mı sandın

xx

Yazıktır kendine, sen etme böyle
Sen henüz olmadın, dalından düşme
Garibin aklını, aklınla çelme
Garipse bu insan, düşman mı sandın.

xx

Sorarsan kul Ahmet derlerdir bana
Unutma sözümü var ise aklın
Seni sen ol çıkmadan şu handan yola
Yun yıkan ahrette, olmazsın şaşkın.

xx

19 May. 19
Ahmet Yüksel Şanlı er
[ /iceri ]