yürüdü dağa
öfkesine dolunca
nasırlı eli
yüzüne kapanırdı
ceylan gözü
duru bakar geceye
uykuya dalar
öfkesin koparırdı
küsküncedir hep
yalnızlığına dalıp
gözlerinde al
bulutlar kabarırdı
demir almıştı
gemi gözlerindeyken
eli değince
öfkesi geberirdi
gülerse eğer
dipsiz kuyudan su çek
yürek sesinde
yumuşar deberirdi*
*kabarıp coşmak,depreşmek,yinelemek
161110denizli
Kayıt Tarihi : 5.12.2010 23:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!