Yumoşum Şiiri - Aynur Durmuş

Mis gibi kokunu unutamam
Akıllı bir o kadarda güzelsin
Konuşsan kimbilir ne dersin
İnsan sevmeyi senden öğrensin

Günlerce yumoşum canım
Oldun damarımda kanım
Çocuğum yavrum sol yanım
Sensiz herşey boş ve yarım

Kabında mamasını bıraktı
Heryerde hayalini bıraktı
Patileri hep yavrum sıcacıktı
İnsanlık senden utanacaktı

Sen öğrettin sevmeyi bana
Mutluluğundan kana kana
Sabır sükunet şefkat ana
İlaç oldun taşa dönen şu cana

Yol kenarında can derdin
Kendin geldin kendin gittin
Sen cennette bir gül idin
Beni benden çok sevdin

Bu şiir böyle uzar uzar gider
Ellerim hep semaya gider
Kulağımda sesin annem mev der
Cennettin lezzetli mamalarını yedirsinler.

Aynur Durmuş