Yum Gözlerini Çocuk Şiiri - Emrullah Atabey

Şairi en çok ne acıtır
Bilir misin diye sordum
Hayalimdeki çocuğa
Baktı soru işaretleriyle.
Değişir dedim
Daha fazla soru işareti birikti
O masumiyeti kusan gözlerine
Merak mı ediyorsun çocuk?
Diye sordum.
Başıyla onayladı.
Merak ediyorsun da
Sana merak duygusu neden verildi
Merak etmiyor musun? Dedim.
Ufku genişlemiş gibi
Sessizlik perdesine sığındı
Bilgi okyanusuna düşmüştü çocuk
Bilgi yutuyordu
Boğulabilirdi.
Yüzme bilmeyen bir çocuktu
Ama ilim denizinde yüzebiliyor imiş
Yıllar sonra öğrendim
Gülümsedim çocuğa.
Yitik bir zihne ramak kala
Tutuyordu ellerinden
Hakim-i Zülcelal!
İnayet müthiş idi
Biliyordu çocuk
Dayandı daha da
Kendisini yıllardır inayetiyle koruyan O Zâta.
Seviyor olmak gerek
Sevilmek için
Sevilmek…
Sevmekten daha değerli midir bilmem
Ama sevilmek ne güzel bir his
Öğrendim o çocuktan.
Sevilmiş o
Seviyordum ben de.
Büyüyen çocuk
Ölüm saçlarından doğuyor
Bakıp, ibret almaz mısın?
Alırsın…
Çünkü Veren El, alan elden üstündür.
Bilirsin;
Bilmeyenlere de ben bildiririm.
Sen yum gözlerini çocuk
Gaflete;
Son cümle:
“Eşhedü en la ilahe illa ALLAH Muhammeden Rasullah.”