Yuliya Ülkesi Şiiri - Adem Tok

ruhunun çağrısıydı ( inandım )
kuralsız yaşantımın arefesinde
heder olmaya ramak kala
şarkılarınla büyüttüğün baykuşların gözleri
üzerimdeydi ;
diktiğim fidanların dallarında
ki hep cömert oldu ,tuttu
her kökleri uzattığımda toprak bana

tebessümle sarılan gelgitler
zaman , kavram ve ışık
adınadır her şiirimin satırı ve isimlerin manası
anlamıyorsun !

çocuklaşalım
küselim  
ama sağır dilsiz olmayalım
görkemin diyorum ;
sen aydınsın , sen sevgili
sana son kez bakamam

kokundan
adımlarının aynasından
ve yankısından hatıralarının
başka iz yok yolumda , yöremde , dağlarımda
ömrümdür yurdunun çatısı  

beni yaşatırsan tuvalinde
şövalen , şövalyen olurum daima

devrimim baharınadır
...