Yükünü çekemem ben Şiiri - İshak Aras

Daha dün filizlendin suyunu sağlam verdik
Yayıldın çevremize kökünü çekemem ben
Kalbinden geçenleri dilinde yara gördük
Huysuzdan huy edindin çirkini çekemem ben
Ağır ağır tonlaştın yükünü çekemem ben

Susuzluktan kırılsan su koymam ibriğine
Fesat girmiş kalbine taş dolmuş böbreğine
Hasar verdin bak gayri burnumun direğine
Artık çok fazla oldun kokunu çekemem ben
Ağır ağır tonlaştın yükünü çekemem ben

Koskoca dağ olsan da indimde tepesin sen
Unutturma kendini kulakta küpesin sen
Yıllar geçse unutmam yaramda apsesin sen
Yayımı fazla gerdin okunu çekemem ben
Ağır ağır tonlaştın yükünü çekemem ben

Yüz hatların ağdalı bıyıkların kir tutmaz
Koğu gıybetle doldun kıyakların ar tutmaz
Gururunla yükseldin ayakların yer tutmaz
Kibir boyun bağındır takını çekemem ben
Ağır ağır tonlaştın yükünü çekemem ben

Şerde hayır beklerken şerin kalmadı hayrı
Hareketin az ama, yıkımın ayrı ayrı
Yüzünü haram kıldım, benden uzak dur gayrı
Kamarayı kapattım yakını çekemem ben
Ağır ağır tonlaştın yükünü çekemem ben

Sonucunu bağlayan ilk verdiğin karardı
Sevgiden ödün verdin kırmızı gül morardı
Noktaları kondurdun beyaz kağıt karardı
İmansız kalp içinde akını çekemem ben
Ağır ağır tonlaştın yükünü çekemem ben

Bağdaş kurdum mindere gördüm mihmanı arlı
Baktım sol yanı çürük inadında kararlı
Bölgeyi terk eyledim gölgen bile zararlı
Yapıştın ikizine, ekini çekemem ben
Ağır ağır tonlaştın yükünü çekemem ben bu

İshak Aras (mihman)
Söke Aydın