Yükümü Yüklemişler Şiiri - Ömer Celep

Ağırmış yüküm,
Benmişim devleri sırtlayan ince karınca,
Benmişim meğer,
Arzı boynuzunda taşıyan öküz,
Beşikle mezar arasına mekik dokuyan,
Boraya meydan okuyan sinek benmişim.

Kavanozun dışından bal yalayan,
Benmişim ateşi pamukta saklayan,
Denize kibrit çakan benmişim.

Ne ben sözümde durmuşum,
Ne sözüm bende durmuş.

Alnımdaki yazıyı;
Ne ben yazdım, ne bozabildim.

Sadece;
Yandım, yandım narından,
Merhem olmaz, “nar”ından.

Canımı taşıyan, ten tabutum;
Beni değil,
Elli kilo su,
Otuz kilo çöpmüş meğer.

Suda ateş yanar mı?
Bak yanıyor işte gör.
Bende yangın var yangın! ...

Ben mi denizim yoksa sevda mı kibrit?
Bilmem! ...
Yoksa?
Sevgi deniz, ben miyim kibrit?

Hayır, hayır kibrit olmak istemem;
Hatta deniz de….
Eğlence olmayım yeter!

Hey! Diyorum kendi kendime,
Bana bak diyorum bana!

Defter-i amale yazılmışsa karalar,
İşte çoluk çocuk seni böyle karalar.