Gece ayaz, çıplak ayak, düştüm yola, yürüyorum
Göğü bilmem; yer karanlık, yollar buzul, titriyorum
Gece sessiz, ben yabancı, yapayalnız, ürküyorum
Ne bir ses; ne bir seda, ne tanıdık, ben yabancı
Yüküm güven, bir kış günü bir meçhule gidiyorum
Şevek sayı, pi yê pêxawz, ketime rê, lê dımeşım
Esman nizam; dünya teri, rê qeşemın, dırıcıfım
Şev bê denge, ez ğeribım o be tenê, ez dı tırsım
Ne dengeki ne sedaki, ne naseki, ez geribım
Bar baweri, ro ki çılle, rê çu ne hat, ez le dıçım
21 Mayıs 2011
Zeynel Fuat ToprakKayıt Tarihi : 13.4.2014 01:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Güven, verdikçe ağırlaşan bir yük ve ve verdikçe artan bir hazinedir. Bawerı bareki ye bı dayıne girantır dıbe o xezineki ye bi dayıne zıdetir dibe.
tebrik ederim dost kalem
harika b,r paylaşım okudum
çokda güzel olmuş kutlarım
TÜM YORUMLAR (4)