Yüküm Şiiri - Emrah Cengiz

Sen acımda keyiflenen gökyüzü, berd inecek , iade-i itibar et semamı, semam benim tek evladımdır, bende evlat olacak kadar devasız,
Sen beyaza sığınan gökyüzü, toprak senin esirin oldu; yok etmekte toprağın esiri, bende bu döngünün zorunlu sefiri.
Sen; sana kara diyene beyaz ufuklar açan deveran, gözlerimin ışığı kadar aydınlığın, seni gözlerimde kapatacağım, çökecek üzerime hayalin bir deprem gibi, hırslanacak vaktim bile olmadan, o engameyle yok olacağım.