Yükseliş Türküsü Şiiri - Abdullah Karadağ

Çocuklar inanmıyor artık
Kabak aşısı yapılmış masallara
Bir günde güzelleşmez bilirler
Çirkin ördek yavrusu
Maske taksa da kargalar
Kuğulara benzemez doğrusu

Ne kadar çirkinleştin dünya
Yüzüne bakmadan yaşayabilsem

Kahraman gökten inse de
Sabırla olgunlaşır ordusu
Onunla süslenecekse duvarlar
Kayaları oyabilmeli zafer tutkusu
Barışı muştulayacaksa silahlar
Namerde doğrulmalı değil mi namlusu

Ne kadar alçaldın dünya
Üstüne basmadan yürüyebilsem

Ruhun şad olsun Dadaloğlu
Dağlar sinesini kimlere açtı
Düne kadar koynunda yatanlar
Padişaha kızıp dağlara kaçtı
At izi it izine karıştı yine
Deyiver müridine! Aklın yolu kaçtı?

Nasıl bir zaman bu? Dünya!
Arkamı dönmeden sana, uyuyabilsem

Terketmez beni bilirim
Yüzüne tükürsem dünyanın
Ben giderim yine de
Varsın peşimden gelsin
Arşa dönerim yüzümü nihayet
Ben alçalmam! O yükselsin!

Nasıl bir sınav bu ya Rab!
Son nefesimde seni anabilsem...