Yüksel Önal Şiirleri - Şair Yüksel Önal

Size ne düşündüğümü söyliyim,kendime göre bile deliyim
Yüreğime kazınanları seviyorum,akla gelmeyenlere göre diyelim
Beklerken yorgun düşmüş ne yaptığını bilmeyen,farkında değilmiş meğer dilim
Heyecandan nutku tutulmuş teskeresi unutulmuş,her gece kapına sarhoş gelirim...

... Gemilerim yasunlu alkış tutmuş deniz ,bu limanda doğdu sevda denilen beceriksiz

Ne zor şey şu insan olmak,konuşmak ,yürümek ,anlamamazlıktan gelmek,öyle ama yapıyoruz işte diyerek beklemek,ne zor şey şu dinlemek.Bütün gücümü kendi kararlarım tüketirken başkalarına nasıl kızarım,hatırlamakta zorlandığım şeyleri özler sever oldum, anladığım kadarıyla ve ister istemez şimdiye kadar karşılaştığım bütün insanlarla ,avukatta olsam öğretmen de, yine karşılaşıcaktık sanki,fakat daha iyi biri olabilseydim belki yani dinlemek istediğiniz kişi, daha rahat uyurdum delirmekten korkmayan biri gibi...(YkslNl)

Hiç kırmadan ağlanır mı
Hıçkırmadan sessiz mi olmalı
Bildiğin gibi de kalmalı dudakları
Şüphesiz,gözleri ruhumu okşamalı

Sadece sevmek yetmez,her an kalbim acımalı

O kadar çok harf var ki yazmakla bitecek değil.Bilmediğin ama görebildiğin gibi bazıları,hissede bildiklerim ,boşluğa yazılmışlar ,dokunduğum her harfi yaşıyorum,nedeni çok açık anlıyorum ,ama doğru notaya basmak için hafifleyip ,kahverengi kokunun sebebine geri dönmeliyim.Ancak o zaman bitmek nedir bilmem,zira yeşerirken aramakta olduğum her şey yanımda,bulduklarım mı,benim anlayacağım dilde konuşuyor ve susuyorlar.Basit ,her şeyin olabileceği,henüz ismini koyabilmenin anlam taşımadığı ,şaşkınlıkla izliyorum her birini ,karanlığın dibi bucağı yokmuş gibi giderken, ışık nereden geliyor ,ben dediğim hatırladıklarımdan fazlasıydı...(YkslNl)

Öyle bir anki dudaklarımda
Zincirlenmiş kapılar soluklarımda
Anlatabilmek vardı sana her şeyi
Bak bu günde bitti saat on ikiyi geçti
Ve bu öyle bir geceki anlatabiliyorum
Ama sen kelimelerde azıcıksın

Zaman gider ben giderim sazım çalar ben söylerim
Yolculuk yola gitmez aslı görmek marifetim
Fatih sultan zikretmiş şahi kerim mümin erim
Yolum düşmez gam çekerim İstanbul salın süslüm
Gurbet ölsem aşikar toprak olur çam biterim

Bir garip abdal ım ,gördüğüm her yüzde nur ararım,
Avare oluşum dertten değil,yanmışım tüter dumanım
Dağılır sözlerim gözlerin bulanır,gerçeksin güzel,ben yalınım
Düşlemeden susarım ve yürürüm,dinler,inler, seni ararım

Onca okudum çalıştım, niceleri gördüm,yoluna yansımışlar

Hayat Şaka gibi ,herkesin güldüğü ,senin hoşuna gitmeyen şu şaka, gelecekte aklına gelen senin bile güldüğün hatalar şaka aslın da.Çok sormazsan, çok duyar dolarsın, taşamadan kurutur seni tependeki güneş ışığı. sence Şaka değil miydi şu insanlar, anlayıp da anlam veremediğin bir sürü karar varken, aynaya bakmak çok zor.İnan ki ! kendini kandırmak kadar kolay bir an yok , farkında olmak kadar dip kuyulardır , eğer göremeyenler varsa ,başkaları görmediği için düştüğün kuyulardır bunlar, tutamazsın kendini ,tutabilecek tek kişi senken, söz verip durursun kendine, anlatır başkalarına gurur yaparsın dönmemek için geriye.Sinirlendiğin her an aslında şaka gibidir,çünkü şakaları sana yaparlar ,gülenler hep başkalarıdır. Aklımızda sürekli başa saran o şarkı,utandıklarımızı örter bir süre ,her gece görmek istediğimiz o rüyalar gibi ,hatırlatır, gelmişimizi ve geçmemişleri.Şakamıdır hayat diye sormaya başladığında kendine sonuç çıkarmış olsan dahi, yanında birileri olsun istersin ,aynı soruyu onlara da sormak için belki .Aslında sadece birileri baksın istersin gözlerinin içine. Kendini büyütmeden küçültemezsin insanları, küçükten başlamak lazım o nedenle,Evet şakadır hayat hepimiz farklı anlarız cümlelerimizi, bizimdir onlar bizim gibidir, saklar tek tek bozdurur büyütemeden bitiririz son kuruşuna kadar.Ne istediğini bilmek kadar güzel ve iyidir ,deliii olmak ,olmak istemesek de olmanı isteyenler varmış kadar,,zor mu diyorsun hayat? dur da kime söylediğine bak... Evet Aslında bizim başkalarına yaptığımız ,bize yapılmasını istemediğimiz bir şaka gibidir hayat...(YkslNl)

Sanat bir duygudur bazen baş kaldırmayı bazense organize olmayı sağlar; ahlaksız olduğunda ahlaklı olmanın meziyetlerini açığa çıkartır ve her haliyle sanat bir bakış açısıdır.Sanat için ağlanmaz ağlamak için sanatı hissetmeliyiz, süregelmiştir ki her duygunun gelişiminde yaşanmışlığın sonu alışmaktır hallere ,olaylara, gelenlere ve gidenlere fakat insan oğlu sevinmeye ve üzülmeye alışamamıştır sürekli sevindiğimiz de Pollyanna’ya sürekli üzüldüğümüz de bitkin bir insan haline bürünüyoruz sanat bu gibi dengesizlikleri teraziye yerleştiren bir hayat ağacıdır bizlere elimizde bulunan imkanlarla mucitliği bulunmayan imkanlarla da yaradılışımıza uygun olarak acizliğimizi olgunlaştırma yoludur.Sonuç olarak amaç bir baş yapıt olabilme halidir… (ykslnl)

Yaşlı insanları şimdi daha iyi anlıyorum,neden gençlik adına bu kadar uzaktan ve sırıtarak konuştuklarını,bütün ama bütün duyguları doruklarda yaşadıkları,hayaller içinde ilerleyen her dakika ne kadar yakındaydı kim bilir.Şu an olduğu gibi basit gelmeyen sabahlar bitmek bilmeyen uykusuz geceler,bitmek derken,büyümek yükselmek,yeşermek kadar gerçekçi,yalın hikayeler.Hiç bitmeyen şu tattığınız zevkler,korkular, alışkanlıklara dönüştükçe ateşinden değil ama ,dumanından etkilenen şu yaşlılık,anlatarak hissedemeyen biraz daha geç doğmak isteyen insanlar...(YkslNl)