Yüksel' e I Şiiri - Semin Yapar

Tan yeri,
Gümüşi renkleri
Ve
Mavisi ile süzülürken pencerelerden;
Bir kadın kalkar yatağından
Usulca ve yalnız.
' Selam ' der hemen,
Allah' ın lütfettiği yeni bir güne.

Bir telaş oluverir birden yalnızlığı
Merhamet sundugu
Hayat canlarına...
Bazen;
Tropik sonbaharın dökülen sarımsı
meşe yaprakları eşliğinde,
Bir nefesin;
hüzün geçen tasavvuf nağmeleri gibi,
Ya da;
Koyu bir Muson yeşilinde
Yerlilerin yanık seslerinden çıkan
ilahileri ile,
Varolmanın çılgın sevincini yaşar
gün boyu...

O, bir romandır..
Anlatmaz hiç bir satırını.
O, bir şiirdir
Okumaz hiç bir mısrasını..
O, bir dosttur;
bir Japon yelpazesinin
renkleri ile aralayıp,
Ezgilerle anlatır dostluğunu...

Anlatır sevgisiz kalmış zamanlarını;
İki yüzlü davranan
Dost kalıplarını.
Ve
Yine anlatır;
' Kanı karışmış teriyle '
Nasıl buralarda olduğunu...

Sen bir yudumsun Yüksel
Dost bağından mayalanmış..
Sen bir yalnızlar resmi geçidisin Yüksel
Riyakarlardan arınmış..
Sen yeni bir Everest' sin,
Belki Nepal halkının bile bilmediği...

Ve sen,
Bir Mekke-Medine yolusun
anneanne için.
Ve sen,
Bir hemşirelik geleceğisin
Ebruli için.
Ve sen,
Son nefessin
Nünümüş için,
Kokoş için..
Aslında sen,
' Kanın karışmış canınla '
Bir merhametsin! ...

(Johannesburg, 18 Nisan 2006)