Yüksel Çelik Şiirleri - Şair Yüksel Çelik

Dumanlı dağların başı
Döner değirmenin taşı
Ettiğini bilir kişi
Hesabını kim verecek

Helal haram yediğinin

Demet, Demet kucak kucak gelse de
Her birisi ayrı ayrı gülse de
Lale de sümbül de güzel olsa da
Bir başka oluyor kır çiçekleri

Koklamaya kıyamasın solmasın

Kuruldu mahkeme kırıldı kalem
İdam kararımı verdiler benim
Silindi günahım paktır bedenim
İdam sehpamı da kurdular benim

Açıldı defterler söylendi sözler

Sobalarda kestaneler
Örgü örüyor nineler
Beş taş oynuyor bebeler
Köylerde kış geceleri

İkramlıklar pestil ceviz

Güneş doğdu üstümüze
Bulutlar bizi kıskanır
Sırıl sıklam aşık olduk
Yağmurlar bizi kıskanır

Mutluluğu yaşıyoruz

Benziyorsun gonca güle
Bülbüller seni kıskanır
Giriyorsun gönüllere
Sevenler seni kıskanır

Güneş deymesin tenine

Bir kıvılcım düştü sinem üstüne
Kor ateşe döndü yakıyor beni
Ben güzel görmedim onun üstüne
Bitmez rüyalara salıyor beni

Felek çenberini elek eyledi

Çilelerini çekmekten
Herkese boyun bükmekten
Her gün gözyaşı dökmekten
Ben yoruldum yalan dünya

Karşılıksız bir sevgiden

Koklamayı bilmiyorsun
Bırak gülü dalda kalsın
Sevmesini bilmiyorsun
O güzellik onda kalsın

Daldan koparıp soldurma

Hava güzel ay göründü yücedir
Sormazmısın senin halin nicedir
Tek üzüntüm sensiz geçen gecedir
Ben sevmeyi sevilmeyi özledim

Rüzgar eser serin serin inceden