Karanlık yollardan yürürken
Aydınlığa çıkmak üzere
Boğuldum artık sıcaklardan
Cevherim buz tuttu soğuktan
Çekmez artık azap vicdan
Şu dağdaki soğuk taşım ben
Derdimi anlatamadan
Mutluluğa kavuşamadan
Gölge gibi uzanaraktan
Bir gün bende öleceğim.
İçin için ağladım
Sabah ezanı okunuyor yankı kulakları aşıp sineleri pak ediyor
Kainatın dili lal kesilmiş her yer koyuluktan aydınlık nura akıyor
Ezan-ı Muhammed böler tüm uykuları
Faniliğin uyku hali dünyanın hiçliğine vurar tüm kainata
Nasıl ölünce insan uykudan uyanacaksa
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!