Ateş atarsan oduna
Tutuşur bir müddet sonra
Ağır ağır yanar
Geride külü kalır
Ateş düşerse samana
güneş doğmaz,gün batmaz
zaman geçmez bir türlü
rüzgar esmez,yel vurmaz
bunaldım artık
yoruldu bedenim
sesim soluğum çıkmaz
Yosun tutmuş kayaların yeşilinde
Kaya döven dalgaların sesindeyim
Suların sonsuzluğunda değil
Rüzgarların esişindeyim
Bir yanım bozkır,bir yanım orman
şu an hatırlamıyorum
gecelerden bir gece
dilimde iki hece
sayıklıyorum
kar yağıyor bir yandan
yürüdüğüm yol
ilk ağladığında başladı her şey
ilk hava çektiğinde ciğerlerine
ilk saldırdığında
annenin süt dolu göğüslerine
çoktan başlamıştı mücadelen
her ana-baba
nice umutlarla doğurur çocuğunu
ve büyütür niceleriyle
umut gül gibidir
açar insanın içinde
hem de yüzlerce
ey güzeller güzeli
sen beni bilirsin ama
tanımazsın belki
bütün bu yazdıklarım
sana bir türlü söyleyemediğim
gönlümden kopup gelen
hüznümü buluta verdim
aldı götürdü benden
yağdı uzak ellere
sel oldu,ırmak oldu
aktı engin denizlere
Hoşgeldin bebeğim
bilsen ne çok bekledik seni
bağrımıza basmak için
sesini duymak için
şimdi nazlı bir bebeksin
filizlenmiş bir çiçeksin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!