Yüksekliklerdi Şiiri - Gencay Coşkun

İçinden çıkamadığım
Pamuk tarlasında
Basınca yere düşme
Korkusu vardı
Biraz özlem
Biraz gizlenme
Ölüm her yanda
Kah gökkuşağı renginde
Kah bulutların üzerinde
Akan güneş deresinde
Kirli griydi bulutlar
Masmavi umutlar vardı
Masmavi umutlar yoktu

Göz gözde
Yürek yürekte olursa
Düşmek imkansızdı
Saydam kalelerden
Yağmurun toprağa yağma aşkı
Örtbas edilmesi asla
Mümkün olmayan gerçekti

Her şeyden bizi vazgeçiren yüksekliklerdi
İniş hep zor olacaktı
İnişteyse hep doruklara sevdalı
Hikayemiz anlatılacaktı

Sevgisizlikte
Un ufak bir meltem bile
İnsanın umudunun belini kırardı
Hayalleri sakat bırakırdı

Baş döndüren
Akıl alan
Bir gürültü
İşim gücüm hep dışa
Beni bana yakınlaştıran
Dua kadar hiçbir şey olamazdı
Daima sığınılacak ilk limandı
Ten kokusuydu
Günahları üstüne çeken
Girdabı kıyamet kadar yakardı
Elde olsa da sabır bazen tatile çıkardı
Aklın en güzeliyse
Daima akılda kalanıydı