Hiçliğin sırat köprüsünden
Tepe taklak düşerken benliğime
Nedensiz bir rehavet
Amaçsız bir tebessüm sıvandı yüzüme
Huzurun bu denli yaşanması
Nedendir bu kadar acı
Bu yol
Köklere giderken göklere mi gider
Yükseklik korkusu mudur
Ölüm dediğimiz şey.
Kayıt Tarihi : 20.4.2008 04:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!