Yükseklik Korkusu Şiiri - Fuat Eriçok

adım adım çıktım
yaşadıkça
merdivenleri
kâh tereddütlü kâh emin
ama hep ileri hep ileri
ne avuçlarımda bir tutam yaprak
ne de yalvararak
ağlayarak

emekledim önceleri
işte bebeklik günleri

sonra ilkokul ortaokul
zıplaya sıçraya
ve koşarak
aklım bir karış havada
“bir elimde ayna ötekinde tarak”
nefes nefese
lise

yük arttı
yavaşladım
akademide
yanımda birlikte yürüyenler de oldu
zaman zaman

ooff of aman
gerek el ele
gerek tek beden
tek yürek

öyle ya da böyle
tırmanıp durdum biteviye
bazen hızlı bazen tekliyerek
bazen acele bazen bekliyerek

şimdi eğilip bakınca geriye
birden başım döndü
kabardı midem
gençlik sisler arasında belli belirsiz
çocukluksa epey uzak minicik göründü
irkildim

hemen geriye çekildim

yok canım
gülümsemeyin öyle buruk bildik
tırmanıyorum yine
durmak yok
henüz bitmedik

hadi ordan yapmayın fısıl fısıl
ihtiyarlık muhabbeti
ölüm mölüm dedikodusu
bizi bu hallere koyan
sadece irtifa
hani bilirsiniz canım
şu çok konuşulan fobi

akrofobi
yükseklik korkusu

(mart '06)