Yüksek Yüksek Tepelere Şiiri - Fikret Tu ...

Yıl...
1975 idi...
Babam ameliyat olmuş...
Mide'sinin 3/4'ünü
Samatya'da,
SSK hastanesinde bırakmıştı...
Şimdi de evde yatıyordu..
Karamürsel'in köylerinden
Bir işçi kardeşi
Yaşar Usta'sını
Ziyarete gelmişti...
Konuşmaları...
Siyah beyaz TV'deki
O Trakya türküsü kesmişti..
''Yüksek yüksek tepelere
Ev kurmasınlar...''çalıyordu,
Karmürselli işçi kardeş
Ağlamaya başlamış...
Ben..annem..ablam..kız kardeşim..
Ve de babam...
Ona eşlik etmiştik...
''babamın bir atı olsa
binse de gelse..''
Türkü sevgilere...
Sevgiler acılara...karışmıştı..
O odada..
Duygular göz yaşlarında..
Göz yaşları yanaklarda...
''annemin yelkeni olsa..
açsa da gelse..''
Kabaran duygular
Dev dalgalara dönmüştü..
Gelip..gelip...
Gönül duvarlarına çarpıyordu...
''kardeşlerim yolları
bilsede gelse...''
Türkü...
Özlemlerimizi..acılarımızı..
Sevgilerimizi...
Türkü içimizi okuyordu..
''babamın bir atı olsa...
annemin yelkeni olsa...
kardeşlerim yolları bilse..''
Türkü...
Aşklarımızdı...
Göz yaşlarımızdı...
Herşeyimizdi...
O türkü biz idi....
Şimdiler...
Yıl 2003...
Babam öleli..23 yıl oldu...
Ve renkli TV de
Candan Erçetin yine
O türküyü okuyordu...
Göz yaşlarım..
Tüm yaşadığım anıları
Sırılsıklam yapıyordu...
Sessiz..sessiz akıp giderken
Yanaklarımdan
Derinlere doğru....