Yüksek Ruhluluğun Aynasında Taranan ...

En anlaşılmaz, bilinmez, imkansız yönünden sapmadım. Çünkü sebepsizlerim evsiz değildi,gönülevindeydi.
-Fazlasıyla sana akmış mecralarımın meçhulüyüm. Hülyalarıma kadar indi bütün dünya.Eksik yok. Biz iyiyiz, kaderin aynasında süslenen güzel.
- Onarımı zor olan bir o’nurun söz okyanusuyum. Özümden sana akan bir ırmak gibi hani derinliği, şiddetli akışı olmayan olağandan uzak, olacağa yakın bir ak’ışın sesiyim Ruhsu.

-Kaybedilmeye değer, değerlerin değmiş yüreğime.Seni kaybetmek ruhuma , dizelerime, cümlelerime çıkartılan taze ilham ekmeği demek. Kızartılmış yüzünle yazmanın sıcağını yaşıyorum.
-Küçük bir pınar,sadece sessizce, akar ve giderken damlalarınla coştu. Şimdi su ile damlayı, suçsuz ile güçsüzlüğümü ayıklamaya çalışıyorum.
-Neden hala pınarımın ortasında gönlünü salmış, damlalarını boyna yollarsın ki?
-Hadi benim ek işim seni sevmek, özlemek, beklemek. Senin işin yok mu yaramın sahiline damlalarını bırakıp üstelik tembihleyip beni de ağlatıyorlar.
-Sen gözyaşı güzeli olmaktan ne zaman çıkacaksın.
Gel s’ellerini uzat bağrımdaki nadasta büyüyen güllerine. Gel dikenlerini sakla sinemden.

*Sana acıların ödevi verilmiş, kıymık bir kadermiş deme.Asilik akmasın Asi olarak Ak ‘denizine.

-Yıkıntılıydım senin ömründeyken .Zaaflarımın alttan dersleri vardı. Geçemedim sadıklar üniversitesine. Güvenin üstüne mastır yapmak isterken bir başka zaaf ödevi için iki gözlü bir kütüphanede sensiz yeni bir kitap okudum.
-Bir roman bir gece de bitirilir mi deme. Evet, her şey bir geceydi.
Gözleri kapalı okunan roman aşk romanı olmayacağını bilirsin.
-İşte dedim ya ben okumadım belki okutuldum sulu sepken demlere.

-Onardın beni bir zamanlar.Şimdi onarılmaz bensizliğin iç mimarı olarak güzel bir betimleme yap ruh evimin önüne.
-Salına salına yemyeşil evimizin önüne gelişini görsün baharlar.

-Aşk,büyüdü, aşk!
-Aşk, büyülendi, hey büyü!

-Doğrular ve yanlışlar kendi eşleminde çizgisini korurken aşk hangi ifadenin künyesi?
-Bu soyut kelimenin soyunuk kökünde hangi eklerle artarsın sevdavda.

-Davranışsal olarak hangi tavrın tavında kalsın ömrüm.
Farkındalığı aynı aynada görmek imkansız.Can kırıklarının aynasında yansık özlemler güleçken, ben neden kendi kırık mızrabımda ıstırabını çalıyorum.

*Vicdan konusunda çok tezim var, çok tez kanlıyım belki ondan.
Çok vicdanlı olmak suiistimale kapı kapattırır. Bu yüzden tüm algıların ötesinde bir öte var biliyorum.Kelemiler kirletmez; ama önyargıların, kuşkuların, içsel şablonların kirletir bilesin Ruhsu.

‎ -Gamsızlığın ilacı henüz yok.Bazı şeylerin ilacı çıkmıyor ki? Ya da aldırılacak bir organ olsa bazı tavırlarımız ne güzel olurdu.Bu yüzden olduğumuz gibi olduklarımıza pınarlarımız aksın.

-İnsanız özümüz kadar temizleyici affedişlerimiz var. Kullanmasını bilen yüksek ruhlulular arasında olmak gerek Ruhsu.
aldırmadan kalmayı bilmeli insan.