-- Yüksek Kayalar Şiiri - Bahri Yıldırım

Bir garip kuş misali gönlüm
Hiç nedensizce
Uçuştu bir gün,
Karıştı dalgalara
Uçup gitti dağlara
Herkes giderken engine
O yürüdü tersine
Herkes düşmüşken
zevk ile sefasına
O sevdalar takmış,kanatlarına
Diyor ki: Adım sevda
Aklından zoru var delinin—
-
Hayat bir masal gibi
Devam ediyor elbet
Akla gelmez bir yerde
Sessizce ilerlerken
Verdi sevgi molası
Ömürden 5 dakika
Bakındı sağa sola
Bir yanda uçsuz bucaksız deniz
En yüksekte bir kaya
Say ki; bir çetin kaya
Dolaştı etrafını
Zamanı saya saya
Gözü takıldı kaldı
Bir küçük papatyaya
Öyle hoş öyle şirin
Öyle mahsun duruşlu
Dedi:Selamlar olsun
Dost elinden bu cana
Can olmak ne demekti?
Hiç bilmezdi papatya
Sadece kendi vardı
Koskocaman dünyada
Yalnızlığı ona yoldaş
O da yalnızlıklara
Yeterdi, yabani birkaç otsu
Onlarda
Olsa da olurdu, olmasa da
Gitsinler istemezdi yinede
Kaldırınca başını
Bir dosteli okşadı
Sapsarı saçlarını
Bir garip oldu içi
Dost çekince elini
Birden düşündü, buldu
Dost böyleydi demek ki
Farkına varamadan
Sakladı gözlerini
Bir ürperdi bin yandı
Hiç böyle olmamıştı
-
Kapıdaydı yalnızlık
Önce dostu gidecek
Kırılacaktı dalı
Çökecekti karanlık
Yine korkunç yalnızlık
Derler ya dünya hali
Anlamadan olur bazı şeyler
Sevda dediğin;
Bir yudum su misali
Isındıkça can suyu
Uçuşuyor besbelli

,,
Falları açılmayan
Dudaktan dökülmeyen
Yüreğe kazınmayan
Birlikte yazılmayan
Türküler sevilmezdi
Sevenler olmasaydı
Sevgiler bilinmezdi
Eğer sevmişse bir can
Kalplerden silinmezdi
-
Büküverdi boynunu
Dönmedi dili bile
Mırıldandı kendince
‘’KADERİMİN OYUNU’’
Dost kopuyor canımdan
Tükeniyor içimdeki son nefesim
Derler ki:
O günden sonradır
Nedensiz solması çiçeklerin