Sarı odalar çalıyor radyoda ve ben ağlıyorum odada bir başıma
Kapı duvarsın ne zamandır bana bakmıyorsun acımıyorsun gözyaşıma
Nasıl bu kadar taş olabiliyorsun hiç mi inanmadın sahiden aşkıma
Hadi oradan sen de sevmek kim sen kim der gibi bakma öyle geçip karşıma
Alı al moru mor bir sevda değilse bile biz de biliriz az çok yanmayı
Kalıver hele bir öyle kolaysa o sarı odalarda sen de gör solmayı
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta