Yük ağır hem de çok ağır Şiiri - Zekiye ...

Yük ağır hem de çok ağır
Nasırlaşan bağrımda koca bir yük
Yük ağır hem de çok ağır

Kimseye bir şey söylenmez oldu
Diyecek sözler ölçüle durdu
Suyun üzerinde yosun bile tutundu
Bir ben tutunacak dal bulamaz oldum

Sorarım kendime halim acıdır
Yine cevap verecek gamsız başımdır
Hüznüm var demekten alı koyandır
Bir ben dermana fert olamaz oldum

Gideceğim gidecek yerim hiç yoktur
Söveceğim duyacak kulaklar azdır
Kovacağım bağrım pamuktan taştır
Bir ben kimseye laf edemez oldum

Diyorlarki ara da şen sesin duyalım
İçimiz açılsın sen de can bulalım
Bizim deyip hep bağrımıza basalım
Karşılıksız bir güzel söz duyamaz oldum

Bu kadar mı acı aşkın dilleri
Lal olsam kafidir mazbutum gayri
Sanki bir dilleyen bendim bu eri
Giderayak huzurum kaçırır oldum

Sanki sitem etmeye hakları doğdu
Adım zeytinyağ gibi üste çıkan oldu
Saygım selamım var deyi içlerim doldu
Bağıra çağıra efkarım atamaz oldum

Yeter gayri bırakın elim ayağım
Ben size ne yapsam körüm sağırım
Ayağa kalkamam yükü ağırım
Çıktı kamburum yol yürümez oldum

Yıllarımı sualsiz feda ettiğim
Yollarına her an canım verdiğim
Biri bi laf desin cihan yırttığım
Günlerime bakıpta hep güler oldum
Ağlayı ağlayı dert çeker oldum

(26/04/08)