kandıramadan
geçti körü körüne
verdiği sözde
yuduma sakınırdı
evinden gelir
evine giderdi hep
bardağında dem
yuduma tıkanırdı
elinden tutmaz
kardan soğuk kalınca
gökyüzünde renk
yuduma takınırdı
anılar taze
unutulmasına an
ağrır endaze
yuduma yıkanırdı
sonunda dursun
her bir kapı yüzüne
hüznü kudursun
yuduma yakınırdı
110611denizligülce
Ozan EfeKayıt Tarihi : 2.8.2011 23:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!