Bir kuşu izler gibi seviyorum seni
Bir serçe yavrusu gibi her sabah sevince alıştırıyorum kendimi
Sanki bilerek oturdun karşıma duymak için sesini
Bilerek taş duvar ördün aramıza duymamak için sesini
Ya da bilmeyerek hep geri adım attık biz
Öyle kaçtık ki kaçarken ne yorgunluk var ne iz
Kimi kaybettim bu eriyip giden mum ışığında
İçimi kıyıp geçen sert bir yumruk var
Nasıl da keskin
Nasıl da anlamsızca oturmak kırık bacaklı sandalyede
Kulak vermek etrafta ki kuru ve boş kelimelere
Birde kapılmak herkese ait dokuzcanlı şüphelere
Hava biraz soğuk biraz da sensizliğin kokusu var sabaha karşı
Ve yine bir gece daha yokluğuna mahkum oldu hayallerim
Zaman ilerledikçe güneş doğar ufuktan , hatırlarım saçlarını
Olurda bir gün çaresiz kalırsan , ben hergün kır dığın yerdeyim
Sonu gelmiş herşey kayboldu zamanın içinde
Hangi mesele bu , kapılarda bekleten seni
Kapılardan eve girip tekrar kapının önüne çıkmak
Yok olmuş rüyaların vardı senin
Ama gözlerinde duruyor hala izleri
Yoksa uykunun vaktini mi kaçırdın ?
Vaktin uyumasını mı ?
Kurtar beni burdan
Karanlığın en uçsuz köşesinden
Sisli bir sabahın ortasından
Doğmayan bir güneşi beklerken kurtar
Kurtar ki çiçekler açsın dünyamda
Saf kalıyordum apansızca geçtiğim koridorlarda
Neden sonra sesini duyar gibi oluyordum
Yakınımdaki terennümü dinler gibi...
Bir üstünlüğü oluyordu kurşun kesilmiş havanın
Sermest oluyordum apansızca geçtiğim koridorlarda
Kaç yudumun kaldı ki şu dertlerinden
Bitmeyecek gibi görünüyor
Öyleyse yardım edeyim sana
Son bardağına kadar beraber içelim artık
Kurtarayım bir an önce seni
Boş bir salıncak sallamışım bu vakte kadar
Beklenen günler ne yakındalar nede uzaktalar
Gözükmez oldu o uçurduğumuz uçurtmalar
Şimdi hayatın ipini elimden bırakasım var
Güldükçe ağlamak mı , ağladıkça gülmek mi
Kaç zamandır göremez oldum gözlerini
Biraz yüzüm gülüyor hatrımda kaldığı kadar
Çok uzaktasın çok ! Duyuramam sana sesimi
Halbuki sesimi her gece yıldızlar bile duyar
Bu huzursuzluk niyedir mutluluk varken
Gözlerimi açtığımda sisli bir sabahtı
Gönülde bir şey eksikti bilmem neye muhtaçtı
Sanki devirmemiştim bu gece karanlığı
Sanki ilk defa yaşıyormuşçasına bu anı
Dedim: hiç sabaha sabahtan varılır mı ?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!