YÜCE Ve Zalim Şiiri - Ramazan Kılıç

Kalemim yazma sen bir tek kelime,
Ne kadar küfretsen bilmez zalime,
En güzel varlık kul bak şu haline,
Medeni tek dişli canavar imiş.

Soysuz saygı görür asiller hakir,
Dini kullananın yüzüne tükür,
Dediğini ver de der Allah şükür,
Ben İslamdan sandım karavan imiş.

Helal diye haram lokma yutarlar,
Dinden ayrı başka yollar tutarlar,
En verimli çağlarında yatarlar,
Alın terli lokmalar yavan imiş.

Yazma şair anlamazlar kelamdan,
Hatır sorma medet ummaz selamdan,
Cahiller çok hem alim den hem ham dan,
Dünyalığı gönüllere can imiş.

Yeter ki ver para denen illeti,
Zalim eder en şefkatli milleti,
Fark etsek de anlamayız zilleti,
Varlık bu dünyada şeref şan imiş.

Bak kahpeler bu dünyayı zapt etmiş,
Mü'min kalbe dünyaları hapsetmiş,
Yüce Allah zalimleri kahretmiş,
Oyalayıp güldüren şeytan imiş.

Eyvah boşa gider onca ömürler,
Cehenneme yakıt ancak kömürler,
Kulun kurtuluşu Hak tan emirler,
Bilen bilir bilmeyen ziyan imiş.

Yazıklar olsun be insan kalmamış,
Ham çürümüş inadından olmamış,
Dolu almaz boş olanı dolmamış,
En yücesi ve kahpe insan imiş.

Düzelir mi? Artık dünya düzelmez,
Giden hiç gelir mi,mümkün mü gelmez,
Bu dünyada ölen vallahi ölmez,
Ahiret dişe diş kana kan imiş.

Ramazan bil akıl ermez sırlara,
Sen kul ol ha bahar olur kırlara,
Dünya esir faizlere kurlara,
Mü'min kullar her dünyada han imiş...

29 07 2014