Kainatı kapsayacak ruhlara sahipken,
Ufacık bedenlerimize sıkıştırmışız hayatı.
Ruhlarımızı güzelleştirip, arşı hizmetkarımız kılmak yerine;
Yüzlerimizi boyayarak, insanlara köle olmuşuz..
Bedenin değeri, secde etmeye yaramasındaydı oysaki..
Zayıf bedenler, acizliğimizi anlamamız içindi,
Gözyaşları en belirgin haliydi güçsüzlüğün.
Hayasızlık ise en korkunç hastalıktı, müptela olduğumuz..
Kayıt Tarihi : 26.2.2016 15:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!