Yüce RAHMAN'A Şiiri - Durmuş Ali Çatal

Kudret'ini görüyorum,
Gökyüzü'nün direksiz, duruşunda.
Yeryüzü'nün destek siz dönüşünde.
Yıldızların, boşlukta yüzmesinde.

Ay'ın ışığında tecelli eder Nur'un.
Güneşin doğuşunda,
SEN'i fark etmezsem durumum vahim.
Vahim diyorum,
Çünkü insanlık olarak gözlerimiz kör.
Yani bakar kör!
Bakıyoruz bakıyoruz görmüyoruz.
Bir kaç damla kan ve sudan,
Yaratılan insanlarız.
Yarattığın,yarattığın
Şeylere biz muhtacız.
Mesela suya, havaya,toprağa...
Her şeyi uğruna yarattığın insan.
Bakar kör, nankör olan insan.
Çok çok mükemmel yarattığın insan!
Vurdum duymazlığını,aptallığını...
Ne diyeyim
Anlatmaya yetmiyor LİSAN!

Affet,affet,affa layık olmadığımı biliyorum
Ya RAB!
Ama sen yücelerden yücesin.
Çünkü sen SETTAR'sın!
Kul'unun aybını örtensin.
Ben gafilim,
Yarattığın bir insan.
Hesabı üstünde hesap olmayan.
YÜCE RAHMAN.
Alacak olanda SEN
Verecek olanda SEN.
Affedecek olanda.
Huzuruna geldim.

Eğiyorum eğilmeyen başımı.
Gücünü biliyorum KUDRET'inide
Hepsine boyun büküyoruz.
RAHMAN ve RAHİM olan RAB'bim.
Senden medet umuyoruz.
Bağışlanacak işler yapmasakta,
Sevabımızdan çok olsada günahımız,
Ey Yüce ALLAH'ım
Biz SEN'in kullarınız.
Affa layık olmasakda,
Affına sığınırız.

Affet,affet,affet SEN bizleri.
KUDRET'inle yarattığın biz insanları.
İlet,ilet doğru yol'una,
Affet affet bizi.
Biz NANKÖR kullarını.! ! !

06.07.96