Kâinatta en yüce, bir makam verilmişken,
Neden aşağılarda, gezinip durursun sen.
Gör ki cümle mahlûkat, aşkınla pervanedir.
Hilkatin yüce sırrı, bütünüyle sendedir.
Sen ki hilkat şi-rinin, sonunda taç beyitsin.
Kendinden habersizsen, Halık seni neylesin.
Ey insan kendine dön, Makamın çok yücedir.
Değerin Hak katında, Meleklerden yücedir.
Kayıt Tarihi : 29.11.2010 08:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!