Yüce İnsan Şiiri - Yılmaz Erbay

Yaşın kırk olduysa,
Dolu dolu yaşadıysan,
Gülerken kahkahalarla ve ağladığında utanmıyorsan,
Gözlerinden anlıyorsan sevdiğini,
Değerini biliyorsan nefes almanın,
Emeğin aşk, aşkın paha biçilmez ise.
Olmuşsun sen oğlum.
Hemde öyle bir olma ki bu.
Soğuk çatlatamaz tenini, sıcak bunaltmaz seni

Tetiklediyse bir kadeh günah özlemlerini,
Sır doluysa haykırdığın kelimeler,
Gülümseyebiliyorsan aynada kendine,
Tokalaşmak mutluluksa insanlarla,
Kalbin umuduna, umudun yüreğine işlemişse.
Olmuşsun sen oğlum.
Ne ölüm korkutur, ne yaşamak seni.

Yalnız kalamıyor ise masalların,
Saf bir çocuksa kahramanın,
Düştüğünde kırılmıyorsa azmin,
Sevebiliyorsan,
En önemlisi af dileyeni affettiysen
Ve senden büyüğüne saygı duyuyorsan.
Olmuşsun sen oğlum.
Hemde öyle bir olma ki bu.
Ne dert yıkar benliğini, ne yalan dünya seni.

Hukukunda adalet sapmıyorsa,
Doğru bildiğinle, doğru yoldaysa kimliğin,
Arkandan kötü konuşan yoksa,
Hep ileriyi görüyorsa gözlerin,
Bir gül ile güler yüz aldıysan gülünden,
Kolların sonuna kadar açık, kucakladıysan herkesi,
Tamam sen çoktan olmuşsun oğlum.
Ne azap bekler, ne kötü kader seni.