Yüce Amaçsızlık Şiiri - Efecan Kıymaz

Artık savaşlar yok,
Uzun uzun beşeri ömürleri.
Kurumuş kanla sulanmış topraklar,
Kalmamış a-kalite militarist çiçek polenleri.

Bense bir savaşçı ruhum,
Milenyum amaçsızlığının içinde doğan.
Ancak bana hak olmalıydı
Ömrümün kısa olması:
Elimde kalaysız bakırdan bir kılıç gibi.

Oysa ben korkmam feci kırmızı şaraptan,
Öğürerek yerim,
Durgun toprağı dürtüp kılıçla, fethetmeyi,
Suratımda hep kan lekesiyle gezmeyi severim.

Şairliğe soyunmuş bir savaşçı ruhum ben,
Arenalardan şehirlere fırlayıp geldim.
Anaya babaya ihanet olmasın diye
Ölmeyi kendime yasak edip,
Otuz sene fazla yaşamanın hüznü altında,
Hiç bilmeden
İnsanlar mıydı en büyük hedefim,
Yoksa yalnızlık mı ilham meleğim?

Bir yüce amaçsızlığı anlatmak istedim.