Yşamalı Şiiri - Kanber İhsan Öcel

Ellerin ve bedenin kocamadanAlabildiğine yaşamalı.
Her şeyi tatmalı insan.
Bir ağaç dikmenin güzelliğini,
Memeye saldıran kuzunun sabırsızlığını görmeli.
Dallardaki tozlu alıçtan ve bozkırda ki, Dağ armudundan da yemeli.
Koşmalı peşinden bir uçurtmanın.
Sahip olduğu ne varsa,her an kaybedecekmiş gibi,Tedirgin olmalı insan.
Ne bileyim, yaşamalı. Korkuyu bütün saflığıyla.
Ben korkarım gökgürültüsünden.
Sevmeli, öylesine ihtiraslı, doyumsuzca Yârin kırmızı yanaklarından öpmeli işte......
Birde tatmalı acıyı, kesinlikle İnsanı olgunlaştırır o. Birazda seni hayata bağlar,
Çakıl taşı da batmalı ayağına derelerde çıplak olmalısın o an.
Bir salkım üzümü dalından koparmanın tadını alıp Ve gece harmanda patosa sap atmalısın.
Dolaşmalısın, yüksek dağlar seni çekmeli,Tepelerde ki o gizem
Ne kadar şanslı olduğunu düşünmelisin,Ve ne kadar çiçek varsa dalında hepsini koklamalı hayatın...
Düşmanlarında olmalı candan dostların gibi.
Alıp başını gitmelisin bazen
Sevgilinin arkandan bakıp veremediği anlamsızlığınıda görmelisin,
Kesinlikle sevginin yanında nefretinde olmalı
Hayatı sevmelisin ne pahasına olursa olsun,
Tutmalısın elinden sevgilinin
Heyecan, heyecan duymalısın bundan.
Kanın damarlarını yırtacakmış gibi dolaşırken En önde olmalısın kavgada
TAKSİMDE
Sevgide;bir engin deniz,gökyüzü kadar geniş
Toprağa düşen oğulun yüreciğine verdiği acıyı,Toparlayıpta hiç bir yere koyamadığı ananın o bitkin Çaresizliğini görmek............
Şöyle iri iri gözleri olan bir kızın olmalı
Adını sen koyabilmelisin
Denizin tuzlu suyundan ve memleketimin tozlu yollarının Tozunu da ölmeden yutman gerekiyor.
Seni seviyorum diyebilmeli dilin;
Dostunu sarmalayıp sıkmalısın kollarınla.
Her zaman ki alışkanlıklarından vazgeçip çekilip hayttan hayatı bütün temizliğiyle sevmeli.
Kesinlikle yaşamalısın kocamadan bedenin.
Kamber İhsan Öcel
Bu şiir bir özentidir. Sadece..