OZAN YILDIZ ‘A VEFA GECESİ DÜZENLENDİ
Sorgun Karaveli Köyü doğumlu olan, uzun yıllar yurt dışında işçi olarak çalışan hemşerimiz Ahmet Yıldız için vefa gecesi düzenlendi. “Gurbetçi Şair” olarak bilinen ve “ Ozan Yıldız” mahlasını kullanan halk şairi Ahmet Yıldız bir süredir rahatsızlığı nedeniyle tedavi görüyordu. Yurt dışından hastalığı sonucu dinlenmek ve Türkiye de tedavisine devam etmek üzere memleketi Sorgun’a gelmiş bulunuyordu.
Üyesi olduğu Sorgun Ozanlar Derneğince Ozan Yıldız’a moral vermek ve geçmiş olsun dileklerinde bulunmak üzere bir moral gecesi düzenledi. Moral gecesine Sorgun Kaymakamı Mustafa Altunpınar, Sorgun Belediye Başkanı Ahmet Şimşek, Karakol Komutanı Binbaşı Mehmet Çevik, İlçe Emniyet Müdürü Murat Sapmaz, Belediye Meclis Üyeleri Ömer Yüce, Yusuf Telli, Murat Gürbüz, Fettah Kayhan, Avukat Mehmet Aktan, Yukarısarıkaya eski Başkanı Durak Turan Düz, Sarıkayalı Sanatçı Turan Gürel, Yozgat Şairler ve Yazarlar Derneği Başkanı Ahmet Sargın, Sorgun Umut Engelliler Derneği başkan ve yönetimi, şair- yazar ve misafir konuklar, Ozan Yıldız’ın eş dost ve akrabaları katıldı.
Dost muhabbetinin doruğa çıktığı moral gecesinde konuşan Şair Ahmet Yıldız, oldukça duygulandığını, çok mutlu olduğunu dile getirdi: “ Bana yaşama sevinci verdiniz, hayatıma onur kattınız, çok mutlu oldum var olasınız” dedi ve duygusal bir konuşma yaptı. Sorgun Kaymakamı, Belediye Başkanı ve Sorgun Ozanlar Derneği Başkanı Murat Erciyas da bir konuşma yaparak Ozan Yıldız’ a hem sağlık dileklerinde bulundular hem de katılımcılara teşekkür ettiler.
Moral Gecesinde misafir konuklar sıra ile söz alıp şiirlerini ve türkülerini seslendirdiler. Duygu paylaşımlarının yapıldığı gece de Ozan Yıldız’ın şiirleri de yorumlandı. Şairin yiğeni Fatma Erzor tarafından yorumlanan şiirler büyük alkış aldı. Gurbetçi Şair Ozan Yıldız moral gecesinde son çıkan şiir kitabı “ Umuda Yolculuk” isimli eserini de imzalayarak konuklarına hediye etti. Ozan Yıldız’a Sorgun Belediyesince geçmiş olsun temennisiyle plaket takdiminde bulunuldu. Gece de konuklara “ Türkmen Pilavi” ikram edildi.
SORGUNLU OZAN YILDIZ UNUTULMADI !
Gurbetçi şair olarak bilenen ve uzun yıllar yurt dışında çalışan Ozan Ahmet Yıldız kardeşimiz Sorgun Karaveli köyü doğumlu. Almanya’ya işçi olarak gidip orada yıllarca çalışmış bir gurbetçi şairimiz. Kendisini uzun süredir tanıyor dost sohbetlerinde buluşuyorduk. Geçtiğimiz yıllarda amansız bir hastalığa yakalandığını öğrenmiş ve çok üzülmüştüm. Ne yazık ki, yoğun işlerimiz nedeniyle geçen sene görüşemedik. Bu yıl nasip oldu görüştük.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta