Yozgat Şiiri - Ümit Zeki Soyuduru

Çamlığa yaslanmış, hüzünlü yüzü.
Hiç gülmemiş, ağlar olmuş hep gözü.
Bağrında taşıdı bunca yıl bizi.
Bozok Yaylasının güzel YOZGAT’ı.

Hep hayalimdesin, hep düşümdesin.
Hem ekmeğimdesin, hem aşımdasın.
Hem yazlarımdasın, hem kışımdasın.
Bozok Yaylasının güzel YOZGAT’ı.

Bir yanın bademlik, çamlık bir yanın.
Sen ki, sevdasısın benim dünyamın.
Toprağısın ecdadımın, anamın.
Bozok Yaylasının güzel YOZGAT’ı.

Nida’nın bağrında coştuğu yersin.
Yiğitin sefere kostuğu yersin.
Garipleri, yoksulları seversin.
Bozok Yaylasının güzel YOZGAT’ı.

Gözyaşlarım toprağında, taşında.
Eksik olmaz hiç dumanın başında.
Yazın yandım, çok üşüdüm kışında.
Bozok Yaylasının güzel YOZGAT’ı.

Hoşsohbettir ağaları, beyleri.
Hiç yardım almamış garip köyleri.
Bundan sonra hep gidecek ileri
Bozok Yaylasının güzel YOZGAT’ı.

Ümit Zeki böyle dedim, bitirdim.
Gönlümü sevgiyle sana getirdim.
Tüm sevdiklerimi sende yitirdim.
Bozok Yaylasının güzel YOZGAT’ı.

Yozgat - 1975
Ümit Zeki SOYUDURU