Kime müşahhassın, kime soyutsun?
Kimin ne işine yararsın namus?
Çalıp çırpanlarda başka boyutsun,
Kendine bir şekil ararsın namus.
Ahlakı dost bilmez düşman olursun,
Vicdana her zaman kusur bulursun.
Yüreğin sesine önlem alırsın,
Mantığa ayağı dirersin namus.
Hırsızda seçecek tür bulamazsın,
Zenginde görecek kir bulamazsın.
Yoksulda duracak yer bulamazsın,
Bacak arasına girersin namus.
Namus, bela oldun arı öldürdün,
Sevgili demedin karı öldürdün.
Kadını kapattın diri öldürdün,
Zayıftan hesabı sorarsın namus.
Yüzsüz utanmazsa etkin olmuyor,
Hesaplar sormaya tutkun olmuyor.
Kaçağı tutmaya yetkin olmuyor,
Yiğidi cepheye sürersin namus.
Gerçek pislikleri yıkamıyorsun,
Aktığı kanalı tıkamıyorsun.
Eğrinin önüne çıkamıyorsun,
Doğruyu her yönden sararsın namus.
Olmadığın yerde, seni soran yok,
Lazım olduğunda seni gören yok.
Yararın üstünde fazla duran yok
Sana inanana zararsın namus?
Yeminde şerefle önde gittin sen,
Ant olsun dedikçe çöktün bittin sen
Arifi gönüllü tutsak ettin sen,
Cahile tuzaklar kurarsın namus.
Nevzat’ı yıllarca emrine aldın,
Kul köle yaparak ömrünü çaldın.
Onuru aldattın, hep yalnız kaldın,
Sen daha çok defter dürersin namus.
Kayıt Tarihi : 12.1.2017 20:44:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!