Yosunsu Sabahlar Şiiri - Mert Altınkaynak

Başı önüne düştü
Tutamadı daha fazla
Ah bu yosunsu sabahlar
Ah bu geceye bulaşan yalnızlıklar
Her seferinde geçerler buralardan
En zifiri ve en korkunç akşamlarda
Kafayı bize taktılar
Ama attıkları nidalar üzmesin seni
Alamazlar birimizden birini
Biz onlardan değiliz
Hem de hiç değiliz
Göz kapaklarındaki karanlık iyi
Hadi uyu şimdi
Ben de uykusuzluğumun tadını çıkaracağım
Hemen yanı başında
Bir sürü yağmur, bir sürü sayfa
Bir sürü kelime, bir sürü sen
Ve bir şiir için büsbütün sebep
Bir çocuk uçurtmasını kaçırabilir
Bir ölümün son nefesindeki sıcaklık, ömür boyu sevdiklerini yakabilir
Bir trene geç kalınabilir, hâlbuki ne önemli varışlar vardır ucunda
Dünyadan korkanların tavanlarına, boydan boya bir gökyüzü çizilebilir
Işıksız uyuyamayıp ama ruhunu karanlık tutanlar için, bir ışık sarkıtılabilir en tepeden
Bazıları artık sadece bir resimden ibaret de kalabilir, ama olsun kalabildiler en azından
Bir şekilde, bu bile yeter bazen
Bu yosunsu sabahların zihnimize ve kalbimize hükmediş dakikaları
İç buruklukların arasından aniden çıkan bir gülümseyiş
Ellerim, bir kitabın sayfaları kadar
Çeksen yırtılacak, olansa kelimelerime olacak
Ondan sonra
Ne dudaklarım yardım eder onlara
Ne de sen gözlerimdeki dipsizlikte yüzebilirsin onlarla
Sadece yetim kalırlar
Daha da yetiremem sana
Anca bir şiirin utanmazlığına kaldık işte
Seni uyuttuğum o akşam sarhoş oluverdim birden
Tam da seni seyrederken
Sana bakarak en güzel sarhoşluklarımı yaşadım ben
Fakat pencereyi açık unutmuşum o akşam biraz
Yataktaki gölgeni süpürüverdi rüzgâr
Ne çok üşümüştüm o yatakta
Yapraklar saklanır sonbahardan
Peki ya başka bir ev yok muydu saklanacak?
Neden biz? Nedeni neden biziz?
Ah, bu yosunsu sabahlar.