Yosunlaşmış Yalnızlık

Ey beni vahalardan çöllere sürükleyen sevgili,
Bir ah çeksem, anlatsam evlatlık sözcüklerle duygularımı,
Anlar mısın?
Ömrümü ömrüne katsam, içli içli ağlasam,
Aynalardan yansıyan gözyaşlarımı siler misin?
Bin ah ile sana gelsem, peşinden sürüklensem,
Dönüp arkana bakar mısın?
Oysa sana gelmek içindi bütün düşüşlerim, serzenişlerim,
Sana varmak içindi bekleyişlerim.
Korkularımı hoş gör sevgili, korkularımı hoş gör.
Kar etmiyor patika yollardan sana gelmelerim.
Gitmelerin ıslandığım ilk yağmurdu,
Gelgitlerin ise ruhumu ruhuna adadığım son mevsim,
Şimdi düşlerim yorgun, ruhum yaralı, sevinçlerim buruk,
Özlemlerim dargın, duygularım kederli, tebessümlerim kurak.
Falezler gibiyim, dalgaların çarptıkça kıyılarıma, darmadağın oluyor yüreğim,
Güneşli sandığım günlerimin yamaçlarına karlar yağıyor artık.
Üşüyor bedenim,
Her yeri yakıp kavuran güneş ısıtmıyor ruhumu,
Yosunlaşmış yalnızlığımla ölmeyi bekliyorum.