Yosun tutmuş maviliklerde sabahı beklerken
Gözlerdeki akışlar yanıp sönmekteydi
Uzaktan gelen bir yolcunun yüzündeki tozlar gibi dökülmekteydi zaman
Alnımdan yere çarpmasıyla yok olması bir oluyordu
Sonra hep boşluk kalıyordu gözbebeklerimde ve yoklukla eş boşluk oluyordu
Beni içine götürüyordu hiç bilmediğim görmediğim tatmadığım yerlere
Ve sonra tek sen oluyordun orda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta