Avanağın tosunu
Zamanı kadimce
Kendi gibileri sıfatı âdemce
Tutarla yosunu
Alır şimdiyi
Bilmez ki kimdiyi!
Bir bilmezin gözü, bulmuşuyla
Sözleri sunmuşuyla, neşedir!
Akılı, geleceği bilmekle değildir
Gurur bakışı, düşürdüğü peşedir
Hinliğe yatar, duyduğuyla yeni
Meclisi yoktur, önüne gelene seni
İnatçadır katıra, sanki laf batıra,
Bakmaz hatıra, verir sözle satıra
Bir aptal, yemez içmez yetirir
Atıf kendi ile müsemma, ama o;
Kendi gibileri de bilip, hatıra getirir.
Ne anlamadıysa manayı şerhle, abartır
Anladığıyla, anlaşmazlığa sözü, kabartır
Duyanda sözü, bozuk damarlan hırs özü
Sanki kanardan, koşar gibi gidişle nabiden
Yediği şamarı diner, kendi gibilerdi abiden
Böylecedir budalaca kani, dâhiliğini
Onattırır kendi gibilere, safı sahiliğini
15.05.2011
Peş(in) e düşürmek: Arkasından gelmesini sağlamak, kendi gibilerle, kendisi ile birlikte olanların kalabalığı. İzini sürdürmek, takibine aldırmak.
Nabi: haberci, haber veren
Kayıt Tarihi : 15.6.2011 09:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!