Yosun Şiiri - Abdullah Yılmaz

Tek tek attım taşları denize.
Birer birer battılar suyun dibine.
Attım aşklarımı denize.
Ağır ağır batıyor şimdi derinliğe.
Gömülüyor dipsiz denizin dibindeki kuma.
Tıpkı yüreğimde gömüldüğü gibi
Çıkarmıyor deniz gün yüzüne.
Kurutmuyor güneş gülmüyor yüzüne
Tek tek gömülüyor denize.
Karanlığa doğru giderken taşlar
Balıklar dolanıyor etrafında.
Küçük kabarcıklar çıkıyor suya
Çıkarmıyor deniz umutlarımı.
Gömülüyor aşklarım kuma
Unutulmuşluğun ötesinde yosun tutuyor.
Kaygan olmuş taş kayıyor yüreğimde
Tiksiniyor insan, küsüyor doğaya.
Balıklarda masumca bakıyor taşlara.
Unutulmuşluğun üzerinde yüzüyorlar yıllarca
Tıpkı yüreğim gibi
Dalga dalga oluyor su
Önce şiddetle yayılıyor
Sonra duruluyor taşlar gömüldükçe.
Zaman gibi her şeyin ilacı oluyor birden
Unutulmuşluğun ötesinde bir parça yosun.
Şimdi dalgalanıyor suyun içindeki yosun.
Yeniden yeşeriyor umutlarım.
Taş taş olmaktan çıktıktan sonra
Ne yosun yarar işe
Ne de umut çıkar gün yüzüne.
Unutulmuşluğun ötesinde bir parça yosun.