Yosma Şiiri - Ömer Faruk Zülfikar Bakuri

Yedi yedi sayan kedi
Konuk olur tavşan vadi
Ardı sıra davar ile
Martı balık ora gidi

Tavşan demiş konuklar vay
Bu gün oldu büyük olay
Ay yüzlü bir güzel gördüm
Sordum adı dedi umay

Sırtındaki torbada taş
Yürüyordu yavaş yavaş
Dedi bunlar yeda taşı
Hazır olsun düşman savaş

Dedi taşlar bir hediye
Huda iye diye diye
Soracaktım yeda nedir
Veda etti bu vadiye

Der konuklar olun bir yay
Yapam size piyaz ve çay
Sonra armut turpu yerken
Konuşalım yeda olay

Taş taşıyan yosma kibel
Taşın yurdu kamer babel
Sözlerini diyen martı
Der arayak cebel cebel

Davar inek der yeda cet
Ol cet taşı bedir hacet
Ben ol taşa ay taş derim
Getireni cibril eset

Yeda hitit taşı der at
Dibi bir ok nuh der ayat
Birok=firik taşın yurdu
Misyadadır demiş ahat

Yeda=say taş saygı dibi
Taş sahibi saymen gibi
Saymen=zeybek=zeydan=seyit
Kök olmuşlar cümle nebi

Öte yurttan bir taş adi
Ad evinin taşı idi
O yudanın beyza taşı
Bulan batur demiş kedi

Balık da der kedi yobaz
Cudi ünler avaz avaz
Cudi=kuti=ay taşıyla
Arafatta kıldım namaz

Taş taşıdım tamar side
Demre terme varto cide
Sonra rodop sofya ilden
En son vardım tabal niğde

Öküz taşa der su taşı
Damar damar apak bişi
Kirli elde geze geze
Rengi en son bulmuş reşi

Koyun demiş karnımda taş
Herkes bakmış ataş ataş
Sonra demiş kurt karnında
Kurda diyek ver arkadaş

Ol murat taş hayat taşı
Taşı bulan abzu kişi
Elinde var teber kılıç
Taş korumak onun işi

O dağ taşı söyleyen ker
Dağ turaptan sabi çeker
Ayvaz adlı ol sabi şad
Taşlar sayar teker teker

Taş taşıyan şeybi nefer
Taşı korur sefer sefer
Elindeki taş okuyup
Der ki deyi artık zafer

Keçi ünler subay taşı
O subay taş evi naşi
Evi naşi söz naşili
O asena evli kişi

Deve ise tabir tabir
Der ki ol taş simya cebir
Bence ol taş yusuf taşı
Hem de söyle yafes abir

Tavşan demiş konuklar yad
Söyleyelim yeda hayat
Ol yeda taş türkün evi
Ol ev halkı seyit uyat

Faruk Bakuri