Yosma Şiiri - Nurhan Göktürk

Ben giderken arkamdan bakma olmaz mı?
Dönüp de boynuna sarılırsam sarma olmaz mı?
Yoksa gidemem.
Gitmek için ilk adımımı attığım zaman
Gözlerinden iki damla yaş süzülürse ağlama
Belki onları silmeye,
Vaktim kalmayacak.
Hatırlar mısın ilk buluşmamızda
Sana bir mendil vermiştim.
Ruhumun, kalbimin incelikleriyle işlemiştim.
Eğer hıçkıracak olursan,
O hediyemi dişlerinin arasına koy ve ısır.
Gücünün yettiğince.
O mendile ilk eli yabancı değil ben sürdüm.
Ben biraz uzaklaşınca,
Arkamdan bağır, küfret,
Aptalsın sen, delisin sen de,
Bana ne olduğumu, kim olduğumu anlat.
Parça parça sokak kaldırımlarından,
Nasıl topladığını anlat, haykır!
Bana bir sokak kadını olduğumu da söyle.
Haydi ellerini kaldır,
Saçlarımı avuçlarına al ve asıl,
Suratıma söyleyemediklerinle birlikte
Şöyle kocaman ve lapadan tükür.
Sana aşkımı verdim.
Şan, şöhret, para verdim de.
Ne yapalım geldiğim yeri
Bataklığımı özledim.
Kuvvetlice haykır ki benim gibi
Herkeste duyabilsin.
Ne şehrin gürültüsü,
Ne de dalgaların sesi kesmesin sesini
Taa! Uzaklardan duyabileyim.
Öyle hareketsiz ve heykel gibi durma
Bana elde sallama
Ben giderken ağlama olmaz mı?
Yalvarırım gül delice olmaz mı?
Bütün bunları yap ki,
Senden nefret edeyim.
Sevginden iğreneyim.
Hep susma biraz da sen konuş.
Böyle mahzun ve boynu bükük bakma
Sevmediğine inanayım, yoksa gidemem.

Nurhan GÖKTÜRK
21.Eylül.1984/Konya