Yörüngeden cıkmış bir sevdaydı benimkisi.
Nereye gidip, nerede kalacağını bilmeyen.
Vuruyor, çarpıyor, can yakıyor,
En son yegane sığınağına dönüyordu.
Dönüyordu.
Yüreğimin başkentine..
Dönüyordu..
Güneş etrafında dönen dünya gibi.
Aydınlatıyor.
Isıtıyor.
Can veriyordu.
Hayat veriyordu boynu bükük fidanlara.
Sıcağı gösteriyordu parklarda yatanlara.
Işığın pusulasıydı karanlıkta kalanlara.
Yörüngeden çıkmış bir sevdaydı benimkisi.
Doğup büyüdüğü öz yurdunu şaşırmayan.
Kayıt Tarihi : 11.6.2019 22:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!