Yorumlu Portre Şiiri - İsmail Aksoy

Yorumlu Portre

İşte tanıdığım bir adamın portresi.
Oturuyor adam masada yayarak gazeteyi.
Gözlüklerinin ardında devriliyor gözleri aşağı doğru.
Yıkanmış kıyafetleri çam ormanının parlaklığıyla.

Yüzü solgun ve yarı tamamlanmış bir yüz. –
Fakat her zaman güven vermişti adam. Bu yüzden
istek duymazdı kimse adamın yanına varmaya
ve belki bir kaza önlenirdi böylelikle.

Kırağı misali çok para kazanırdı adamın babası.
Fakat evde kimse güvende hissetmezdi kendisini –
Yabancı düşünceler geceleri villadan girecek
gibi bir his taşıyordu evdekiler.

Kirlenmiş büyük bir kelebek misali gazete,
sandalye ve masa ve yüz dinleniyor.
Hayat durmuş o büyük kristallerde.
Fakat bırak her şey dursun şimdilik!

Ben olan şey ne ise işte dinleniyor o adamda o şey.
Olur böylesi. Yoklamıyor adam içindeki şeyi
ve bu yüzden yaşıyor ve var o şey.

Neyim ben? Bir ara uzun zaman önce birkaç saniyeliğine
çok yakınına vardım BEN olan neyse o şeye,
BEN olan neyse o şeye, BEN olan neyse o şeye.

Fakat BEN olan o şeyin tam da farkına varmıştım ki
kayboldum BEN ve bir oyuk oluştu
ve o oyuktan düştüm ben Alice gibi.

Tomas Tranströmer (1931-2015, İsveç)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy