Yoruluyorum Şiiri - Orhan Bektaş

Günler geçiyor
hasret birikiyor bulut bulut
özlem doluyor bütün vadileri gönlümün
seni yazıyorum yaprak yaprak
orman orman sen oluyor her yer
Sular kararıyor yokluğunda
ay gizleniyor yıldızlar sönük geceler boyu
yalnız sen ve ben kalıyoruz
iki deli divane acıdan beslenen
bir de bahçede boynu bükük nergis çiçekleri…

Sana olan hasretimden midir
durup durup bir kalp ağrısıyla irkiliyorum
gözlerim bir noktaya takılıyor istemsiz
fluu bir ufukta kayboluyorum
içimde bir ırmak sıcak sular taşıyor
ağzıma acımtırak bir tat bırakıyor nefesim
vurgun yemiş dalgıç uyuşukluğu
akıntıya kapılmışım savruluyorum
sana olan özlemimden midir
bilinç altı üstü karma karışık
sessiz odaların duvarlarına
topladığım bütün şarkıları çalıyorum
aynalar soğuk soğuk duruyor
resmini çizdiğim buğular yok olmuş
seni beklediğim pencerelerde
tüller sırılsıklam ağlamaktan
ya gel bitsin bu hasret avuçlarım ısınsın
ya bitiyor nefesim yoruluyorum…