Yoruluyorum Şiiri - Umman Gönlüm

Her sabah bir uğraş, bir karşılaşma yahut sürpriz.
Kanunudur yaşanmışlığın acısı yada sarfetmek gerekir açılacak her yeniliği.
Yoruyor yobazlığın ve haykırışların düşüncesizliği.
Yoruyor hayata denli ve densiz bakışlar. Yine hangi kuytu köşelere çekilip konuşacağım benliğimle, yine kim bilir göreceğiz her türlü yaşamı.
Dertler, kederler, sıkıntılar kapatır mutlulukları, bir eksinin binlerce hatta milyonlarca artı ile çarpılması gibi.
Kapatır kısmeti içe gömdüklerimiz. Bir daha aydınlığa kavuşturmamak adına.
Bir bir sevdiklerimizi kaybederiz. Azrailin tek celsede hepsini götürmesi çok acıdır. Acı vazgeçilmez bir yazı, mutluluk sıradan bir anı.
Neyse belki de iç karanlığımızı savurmak adına başlatırız herşeyi, belki de yosun tutmuş umutların derinliklerde kayboluşu gibi.
Hayat işte bir yönden seversin her yönden sevilirsin. Bir yandan ezersin yada her zaman ezilirsin. Bir güçlüdür savunduklarımız, bir güçsüzdür yaşadıklarımız. Gönlün bir zengindir, duyguların bir fakir.
Yorulursun işte hayatın her anında dört dörtlük olma beklentisi her zaman suya yazılmış bir yazıydı oysaki.
Dostluklarımız vardır yolda geçene değiştirdiğimiz yada her zaman sahiplendiğimiz.
Oturduğumuz yerde gelmeyecek kaynaklar, ümitler, beklentiler.
Çalışmak gerekir, geçimi sağlayabilmek adına. İnsanlar hayatını monotonlaştırıp robotlaşmamalı. Yetinmelidir yada koşup yetişmeli benliğimizin sürüklendiği düşünce buhranlarına. Kaybetmemeli tüm değerleri.
İbret alınacak yaşamlar, hayatlar varken. Şükretmeli bulunduğumuz duruma.
Fazlasına gerek yok. Zarardır derler. Yaşayarak öğreniriz.
Herşeyi her duyguyu, tecrübeleri, doğruları, hataları yaşayarak öğreniriz.
Sahiden yaşam sizce de dengeli değil mi?
Dengelenirken hırpalanıyoruz ve yıpranıyoruz.
Yaptığımız hatalarla doğruları, doğrulardan tecrübe kazanıyoruz.
Mutlu veya mutsuz bir sona yaklaşmaya ya yakın yada uzağız. Dedim ya yaşayarak öğreneceğiz.
Tek önerim güzel, temkinli, samimiyet içerisinde yaşamak. Benden bu kadar kalır sağlıcakla.
YORULUYORUM.