Yorulunca Şiiri - Halil Gürkan

Umut dolu yıllar hüzünle biter,
Bedenin içinde öz yorulunca.
Aynalar insanı tasaya iter,
Ay gibi parlayan yüz yorulunca.

Zamanla dizlerin bi mecal olur,
Bükülür kâmetin, bel hilal olur,
Bir gün gelir susar dilin lal olur,
Yar için söylenen söz yorulunca.

Ufukta acılar sinsice bekler,
Gündüze geceden karanlık ekler,
Sis kaplar her yanı, karışır renkler,
Elvan elvan bakan göz yorulunca.

Birbirine küser kirpiğin, kaşın,
Önünde durulmaz dökülen yaşın,
Dinlemez ayaklar sözünü başın,
Ardında dolanan iz yorulunca.

Damla damla düşer çektiğin çile,
Elinde tuttuğun eski mendile,
Üşüyen gönlünü ısıtmaz bile,
Kalbinde barınan köz yorulunca.

Halini anlatan şiir yazılır,
Okudukça yine Halil üzülür,
Teller düzen tutmaz, türkü bozulur,
Derdini döktüğün saz yorulunca.