Yorulsun Şiiri - Abdullah Tüzün

------------------- YORULSUN. ------------------

Beni sana açtım ki,sıcağı sıcağına ;
Durulacaksa kalbim en er'inden durulsun ;
Beni sana saçtım ki,kor düşe ocağına ;
Yorulacak sa kalbim,sen yerinden yorulsun...
Sen öyle bir şey de ki,onun adı aşk olsun ;
Sen olsun içindeki,yoksa "sana aşk olsun"
Kalbimi kırsan bile,leb-i derya aşk dolsun ;
Yorulacak sa kalbim,sen yerinden yorulsun...
Sensiz bu ak saçlarım,döndükçe sim'den sim'e ;
Sen desin mizaçlarım,sen desin her esime
Yıllar sonra bakarken elde kalan resime
Yorulacak sa kalbim,sen yerinden yorulsun
Hasret taşıyla ördüm varacağım yolları;
Sen ataşıyla gördüm,saracağım kolları;
Sırf sana gelmek için terk ettim ki,kulları;
Yorulacak sa kalbim, sen yerinden yorulsun ...
İçim gök gürültülü,göz yaşlarım sağanak ;
Estikçe kara yelden ıslanıyor sağ yanak ;
Gönül keşişlemede, sel dolsa da sığınak ;
Yorulacak sa kalbim,sen yerinden yorulsun ;
O yeşil gözlerinden içime çimen inse ;
O şirin sözlerinden içim içime sinse ;
Senin içine sinse,benim içim esinse ;
Yorulacak sa kalbim,sen yerinden yorulsun ;
N'olur gel elvan-elvan gün aç ki,gün ağında ;
Dokundukça tenine,gül açsın yanağında ;
Aşkın iftirağında,meşkin dayanağında ;
Yorulacak sa kalbim,sen yerinden yorulsun...
Seni ben kaybetsem de,seni ben ta ezelden ;
Gel bu günden tezi yok,dön gel artık tez elden ;
Kaçtım ki,her güzelden,hatta her müptezelden ;
Yorulacak sa kalbim,SEN yerinden yorulsun...
A.Tüzün