Yorulmuşum ben Şiiri - Binali Kılıç

YORULMUŞUM BEN

Kırk yıldır, bir yara gizli sinemde
Yavru ceylan gibi, vurulmuşum ben
Bin sitem yemişim, devri âlem de
Bulanıp, bulanıp durulmuşum ben

Her gelen su katmış, pişmiş aşıma
Acımamış, gözden akan yaşıma
Dertli yaşamışım, yalnız başıma
Ne aranmış, ne de sorulmuşum ben

Bahar seli gibi, çok çağlamışım
Hep vefasızlara, bel bağlamışım
Bir gülümsemişim, bin ağlamışım
Bozuk saat gibi, kurulmuşum ben

Bazen kar olmuşum, Ağrı dağında
Çok çile çekmişim, gençlik çağında
Gül olmak isterken, yârin bağında
Bir yaprak açmadan, kırılmışım ben

Derunumda, bir kıvılcım uyanmış
Tutuşmuşum, ben yanmışım, yar yanmış
Siyah saçım, beyazlara boyanmış
Çile harmanında, karılmışım ben

Nazlanmışım, yar usanmış nazımdan
Sırlarımı saklamışım sazımdan
Binali’yim, kuvvet gitmiş dizimden
Tükenmiş takatim, yorulmuşum ben
Binali KILIÇ